Bajka „Lodowe serce księcia” to urocza opowieść o przemianie i miłości, idealna na Walentynki. Poprzez przygody Księcia Mroza, Kropelki i Wiosennej Wróżki, dzieci poznają tradycje związane z tym świętem, ucząc się jednocześnie o sile uczuć i empatii.
Zimowe królestwo
W odległej krainie, gdzie zima trwała cały rok, panował Książę Mróz. Jego pałac, zbudowany z lśniących sopli i błyszczącego lodu, wznosił się majestatycznie pośród zaśnieżonych pól i zamarzniętych jezior. Książę był znany ze swojego chłodnego usposobienia i lodowatego serca, które sprawiało, że był obojętny na uczucia innych.
Pewnego dnia, gdy Książę Mróz spacerował po swoim lodowym ogrodzie, usłyszał ciche pochlipywanie. Zaintrygowany, podszedł bliżej i zobaczył małą Kropelkę, która drżała z zimna na płatku śniegu.
„Co ty tu robisz, maleńka?” zapytał Książę, marszcząc brwi.
Kropelka spojrzała na niego swoimi błyszczącymi oczkami i odpowiedziała drżącym głosem: „Zgubiłam się, Wasza Wysokość. Miałam dołączyć do moich sióstr w chmurze, ale wiatr zniósł mnie tutaj.”
Książę Mróz poczuł, że coś dziwnego dzieje się w jego sercu. Było to uczucie, którego nigdy wcześniej nie doświadczył. Zamiast zostawić Kropelkę samą, jak zwykle by to zrobił, postanowił jej pomóc.
„Chodź ze mną,” powiedział, wyciągając rękę. „Znajdziemy sposób, aby cię ogrzać i bezpiecznie odesłać do domu.”
Kropelka, zdziwiona dobrocią Księcia, ujęła jego dłoń i razem udali się do pałacu. W drodze Kropelka opowiadała Księciu o swoim domu w chmurach, o radości, jaką czerpie z padania na ziemię i o tym, jak bardzo kocha przynosić życie roślinom i zwierzętom.
Książę słuchał z zainteresowaniem, czując, jak jego serce powoli się ociepla. W pałacu znalazł dla Kropelki ciepłe miejsce przy kominku i przyniósł jej gorącą herbatę z płatków śniegu.
„Dlaczego jesteś dla mnie taki miły?” zapytała Kropelka, sącząc herbatę.
Książę zastanowił się przez chwilę. „Sam nie wiem,” odpowiedział szczerze. „Nigdy wcześniej nie czułem potrzeby, by komuś pomagać. Ale ty… jesteś inna.”
Kropelka uśmiechnęła się promiennie, a jej ciepło zaczęło topić lodową skorupę wokół serca Księcia. Spędzili razem cały dzień, rozmawiając i śmiejąc się. Książę po raz pierwszy od lat poczuł radość i ciepło w sercu.
Gdy nadszedł wieczór, Kropelka wiedziała, że musi wrócić do domu. „Dziękuję ci, Książę,” powiedziała, całując go delikatnie w policzek. „Nigdy cię nie zapomnę.”
Książę patrzył, jak Kropelka unosi się w powietrze i znika wśród chmur. Dotknął policzka, gdzie czuł jeszcze ciepło jej pocałunku, i po raz pierwszy w życiu poczuł tęsknotę.
Wiosenna przemiana
Dni mijały, a Książę Mróz nie mógł przestać myśleć o Kropelce. Jego lodowe serce zaczęło powoli topnieć, a wraz z nim cała zimowa kraina. Śnieg ustępował miejsca zielonej trawie, a zamrożone jeziora roztapiały się, uwalniając uwięzione w nich życie.
Mieszkańcy królestwa byli zdumieni tą nagłą zmianą. Zwierzęta wychodziły z zimowego snu, a pierwsze kwiaty nieśmiało wystawiały swoje główki ku słońcu. Wszyscy zastanawiali się, co mogło spowodować tak dramatyczną przemianę w ich władcy.
Pewnego dnia, gdy Książę spacerował po swoim ogrodzie, który teraz pełen był kolorowych kwiatów i śpiewających ptaków, spotkał tajemniczą postać. Była to Wiosenna Wróżka, która przybyła, zaciekawiona zmianami w zimowym królestwie.
„Witaj, Książę Mrozie,” powiedziała z uśmiechem. „Widzę, że twoje królestwo bardzo się zmieniło.”
Książę skinął głową. „Tak, to prawda. Ale nie wiem, co się ze mną dzieje. Moje serce… ono już nie jest z lodu.”
Wiosenna Wróżka zaśmiała się melodyjnie. „To miłość, mój drogi. Spotkałeś kogoś, kto rozgrzał twoje serce.”
Książę zamyślił się. „Miłość? Czy to dlatego czuję się tak… inaczej?”
„Dokładnie tak,” odpowiedziała Wróżka. „Miłość ma moc zmieniania serc i całych królestw. Ale powiedz mi, kto jest tą szczęśliwą osobą?”
Książę opowiedział Wróżce o Kropelce i o tym, jak zmieniła jego życie. Wróżka słuchała z uwagą, a jej oczy błyszczały radością.
„Mój drogi Książę,” powiedziała, gdy skończył swoją opowieść. „Czy wiesz, że zbliża się szczególny dzień? Dzień, w którym ludzie na całym świecie celebrują miłość?”
Książę pokręcił głową. Nigdy wcześniej nie słyszał o takim dniu.
„To Walentynki,” wyjaśniła Wróżka. „Dzień, w którym zakochani wyznają sobie uczucia i obdarowują się prezentami. To doskonała okazja, by odnaleźć swoją Kropelkę i powiedzieć jej, co czujesz.”
Książę poczuł, jak jego serce przyspiesza. „Ale jak mam ją znaleźć? I co powinienem jej dać?”
Wiosenna Wróżka uśmiechnęła się tajemniczo. „Nie martw się, pomogę ci. Razem przygotujemy niespodziankę dla Kropelki i sprowadzimy ją z powrotem do królestwa.”
Przez następne dni Książę i Wróżka ciężko pracowali, przygotowując królestwo na Walentynki. Razem stworzyli piękny ogród pełen najpiękniejszych kwiatów, jakie kiedykolwiek widziano. W centrum ogrodu umieścili fontannę w kształcie serca, z której tryskała krystalicznie czysta woda.
Książę nauczył się też od Wróżki, jak tworzyć walentynkowe kartki i czekoladki w kształcie serc. Cała kraina pachniała miłością i słodyczami.
Walentynkowa niespodzianka
Nadszedł wreszcie dzień Walentynek. Książę Mróz, ubrany w elegancki strój, nerwowo przechadzał się po swoim nowym, wiosennym ogrodzie. Wiosenna Wróżka obiecała, że sprowadzi Kropelkę, ale Książę nie mógł powstrzymać obaw.
„A co, jeśli ona mnie nie pamięta?” myślał, obracając w dłoniach małe pudełeczko z prezentem.
Nagle usłyszał znajomy, delikatny głos: „Książę Mrozie? Czy to naprawdę ty?”
Odwrócił się i zobaczył Kropelkę, unoszącą się w powietrzu. Wyglądała jeszcze piękniej, niż ją zapamiętał, a jej oczy lśniły radością na jego widok.
„Kropelko!” wykrzyknął Książę, wyciągając do niej ręce. „Tak się cieszę, że cię widzę!”
Kropelka spłynęła delikatnie na jego dłoń. „Nie mogłam uwierzyć, gdy Wiosenna Wróżka powiedziała mi, że chcesz mnie zobaczyć. I że całe królestwo się zmieniło!”
Książę uśmiechnął się nieśmiało. „To wszystko dzięki tobie, Kropelko. Ty zmieniłaś moje serce.”
Oprowadził ją po ogrodzie, pokazując wszystkie przygotowane niespodzianki. Kropelka była zachwycona fontanną w kształcie serca i kolorowymi kwiatami.
„A to,” powiedział Książę, wręczając jej małe pudełeczko, „to prezent dla ciebie. Dziś są Walentynki, dzień miłości.”
Kropelka otworzyła pudełeczko i zobaczyła w środku piękny naszyjnik z kryształową zawieszką w kształcie kropli wody. „Jest przepiękny!” wykrzyknęła, a jej oczy napełniły się łzami radości.
„Kropelko,” powiedział Książę, biorąc ją delikatnie w dłonie. „Chcę ci powiedzieć, że… że cię kocham. Zmieniłaś moje życie i moje królestwo. Czy zostaniesz tu ze mną?”
Kropelka promieniała szczęściem. „Och, Książę! Ja też cię kocham! Oczywiście, że zostanę!”
W tym momencie nad ogrodem pojawiła się tęcza, a Wiosenna Wróżka wyczarowała deszcz z płatków róż. Cała kraina świętowała miłość Księcia i Kropelki.
Od tego dnia królestwo Księcia Mroza stało się krainą wiecznej wiosny, gdzie miłość kwitła przez cały rok. Co roku w Walentynki organizowano wielkie święto, podczas którego wszyscy mieszkańcy wymieniali się kartkami i prezentami, celebrując moc miłości, która potrafi zmienić nawet najbardziej lodowate serce.
Książę Mróz i Kropelka żyli długo i szczęśliwie, ucząc wszystkich wokół, że prawdziwa miłość może pokonać każdą przeszkodę i przynieść radość nawet w najzimniejsze dni.